Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

2001-2002: Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ

Μετά τις πολλές παρενθέσεις που μεσολάβησαν από το τελευταίο μου σημείωμα (2000-2001), με θέμα την ανασκόπηση της διαδρομής του τμήματος κιθάρας στην Πεύκη (που είναι και ο βασικότερος λόγος ύπαρξης του παρόντος ιστολογίου), είναι καιρός για μια… παρένθεση σ’ αυτές τις παρενθέσεις (!), με την παρουσίαση της επόμενης χρονιάς (2001-2002), το τέλος της οποίας μας βρήκε στην, για πολλά μεταγενέστερα χρόνια, «έδρα» μας: το Ηλιακό Χωριό της Πεύκης.

Τα μαθήματα ξεκίνησαν τον Οκτώβρη του 2001 στους ίδιους χώρους με την προηγούμενη χρονιά: στο 2ο Δημοτικό σχολείο και στη Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ο αριθμός των μαθητών σταθεροποιήθηκε σε περισσότερους από 20 (κάποια στιγμή έφτασαν και τους 24), από τους οποίους οι 19 προτίμησαν το «κανονικό» σαραντάλεπτο εβδομαδιαίο ατομικό μάθημα. Πρόεδρος του ΠΟΔΠ συνέχισε να είναι η Έλλη Μήτση και της ΔΕΚΠΑ ο Γιώργος Πατούλης.

Στις αρχές της άνοιξης του 2002, ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πεύκης συγκέντρωσε όλες τις εκπαιδευτικές του δραστηριότητες (κιθάρα, πιάνο, μπαλέτο, λάτιν & παραδοσιακοί χοροί, θεατρικό παιχνίδι, ζωγραφική κ.ά.) στο «αναβαθμισμένο» Ηλιακό Χωριό. Ο κύριος όγκος τους είχε έδρα το ανακαινισμένο πολιτιστικό κέντρο “Μελίνα Μερκούρη”, ενώ η ζωγραφική και η κιθάρα στεγάστηκαν σε δύο από τα καταστήματα της πλατείας Γκαίτε:


Η αλήθεια είναι πως το Ηλιακό δεν είχε και τόσο καλή φήμη εκείνο τον καιρό. Δεν γνωρίζω το γιατί και, όπως διαπίστωσα από τις πρώτες κιόλας μέρες, μάλλον αδίκως. Αυτό που εγώ συνάντησα (μπορώ να πω, με έκπληξη στην αρχή, αλλά και με ιδιαίτερη χαρά ταυτόχρονα) ήταν ένα πραγματικό χωριό (με ό,τι – θετικό κυρίως – αυτό συνεπάγεται) στην, εδώ και χρόνια, απρόσωπη μεγαλούπολη που ζούμε.
Μπορεί τα τσιμεντένια κουτιά-πολυκατοικίες, με τα διαμερίσματα-κλουβιά, να μην είναι ό,τι πιο… όμορφο έχει να επιδείξει η Αρχιτεκτονική (!), ο επισκέπτης αποζημιώνεται όμως από την εξαιρετική πλατεία με τα πλατάνια (!), τα μαγαζιά γύρω-γύρω (δυστυχώς έχουν μαραζώσει τελευταία…) και το παραδοσιακό καφενείο.
Μπορεί να άργησα λιγάκι να συνειδητοποιήσω (και να συνηθίσω) την – πρωτόγνωρη για μένα – αίσθηση να είμαι ένας από τους… «μαγαζάτορες», αλλά σίγουρα είναι κάτι που μου έχει αφήσει μια ιδιαίτερα γλυκιά γεύση και μου έχει λείψει ιδιαιτέρως τα τρία τελευταία χρόνια που έχουμε πλέον μεταφερθεί στο Δημοτικό Ωδείο.
Μπορεί τις πρώτες μέρες να με «ενοχλούσε» (στο μάθημα) η φασαρία των παιδιών που έπαιζαν όλες σχεδόν τις ώρες της ημέρας στην πλατεία, μπροστά στην τάξη μας, πολύ γρήγορα όμως κατάλαβα το πόσο τυχερός ήμουνα που είχα την ευκαιρία να είμαι μάρτυρας αυτού του ανεκτίμητου θησαυρού: Ναι, τα παιδιά παίζουν! Ανέμελα… Ναι, υπάρχει (ακόμα) ΖΩΗ – και ΜΕΛΛΟΝ – σε τούτη εδώ την απάνθρωπη πόλη!
Τέλος, μπορεί οι κάτοικοι αυτού του συγκροτήματος εργατικών κατοικιών να αντιμετωπίζουν τα μύρια-όσα προβλήματα, κρατάνε στα χέρια τους όμως ένα ακόμα υπερπολύτιμο (όσο και σπάνιο πια) αγαθό: Διατηρούν αλώβητο και ολοζώντανο τον κοινωνικό τους ιστό!

Η τάξη μας ήταν το μαγαζί αριστερά από το φαρμακείο. Η ταμπέλα υπάρχει ακόμα και σήμερα!
Η παρακάτω φωτογραφία είναι μεταγενέστερη. Από πρόβα του Ιουνίου 2003 (ή 2004), αν θυμάμαι καλά. Ο υπερυψωμένος χώρος μπροστά στην τζαμαρία του μαγαζιού (που, προφανώς, χρησίμευε για το στήσιμο της βιτρίνας) χώραγε δύο καρέκλες με υποπόδια και ένα αναλόγιο και στις πρόβες μετατρεπόταν σε ένα μικρό… πάλκο, ενώ οι 20 σπαστές καρέκλες συμπλήρωναν την προσωρινή διαμόρφωση του χώρου σε… οικογενειακό θεατράκι:

 
Τον Απρίλιο του 2002 διενεργήθηκε για πρώτη φορά ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός για Μικρούς Κιθαριστές, στα πλαίσια του Μικρού Φεστιβάλ Κιθάρας που διοργανώνει κάθε χρόνο το Ωδείο Αγίου Στεφάνου, υπό την εποπτεία του φίλου, συνάδελφου και παλιού συμμαθητή (δώσαμε την ίδια μέρα για δίπλωμα) στην τάξη του Κ. Γρηγορέα, Δημήτρη Κουρζάκη.
Από τότε (και κάθε χρόνο), κατόπιν προτροπής μου (και προετοιμασίας τους από μένα), κάποιοι μαθητές μου (όσοι, κάθε φορά, πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις ηλικίας και επιπέδου σπουδών) συμμετέχουν ανελλιπώς σε αυτόν.
Σε προσεχές, ξεχωριστό, άρθρο μου προτίθεμαι να αναφερθώ εκτενώς στους στόχους και τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου διαγωνισμού, καθώς και στα κίνητρα και τις ευεργετικές επιδράσεις που προκύπτουν από τη συμμετοχή των μαθητών μου (και όχι μόνο) σ’ αυτόν.
Σε εκείνον, τον 1ο Διαγωνισμό του Αγ. Στεφάνου, συμμετείχε η μαθήτρια μου στο τμήμα κιθάρας του ΠΟΔΠ, Χαρούλα Ρεμούνδου.

Στις 20 & 21 Απριλίου του 2002 πραγματοποιήθηκε στο “Μελίνα Μερκούρη” το 11ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορωδιών:
 

Μάλιστα, μετά από πρόταση των προέδρου και αντιπροέδρου του ΠΟΔΠ (Έλλης Μήτση και Φιλίας Σακαλόγλου, αντίστοιχα), είχα την τιμή να το παρουσιάσω:

(Ναι, έχω κάνει και… κομφερανσιέ! Θα με μπέρδεψαν με τον… Άλκη Στέα πιθανόν…)

Ήδη, από την αρχή της μετακόμισης μας στο Ηλιακό Χωριό, είχε ξεκινήσει μια συνεργασία με την Παιδική Χορωδία του Δήμου Πεύκης. Κάποιοι μαθητές μου έπαιζαν ακομπανιαμέντα στα τραγούδια που παρουσιάστηκαν τελικά στο Φεστιβάλ:


Υπεύθυνος της Παιδική Χορωδίας, όπως και αυτής των ενηλίκων, καθώς και καλλιτεχνικός διευθυντής του (για πολλά χρόνια πραγματοποιούμενου) Φεστιβάλ Χορωδιών, ήταν ο αείμνηστος μαέστρος Διονύσης Αποστολάτος. Πιάνο έπαιζε η μετέπειτα υπεύθυνη της Νεανικής Χορωδίας Πεύκης, Ελευθερία Βούλγαρη:


Στην ορχήστρα συμμετείχαν οι (από αριστερά): Γιώργος Ιωσηφίδης, Μανόλης Φραγκιαδάκης, Έφη Παυλούδη, Τίνα Παΐλα, Γιώργος Γκιουζελάκης, Τάσος Κακκαβάς και Δημήτρης Κυριαζής:



Η τελική μαθητική συναυλία της χρονιάς έγινε στις 20 Ιουνίου, στο “Μελίνα Μερκούρη” επίσης:


Πήραν μέρος 26 μαθητές. Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε και η πολύχρονη συνεργασία μας με τον Θέμο Ραγκούση (αδελφό του Θάνου), μαθητή στο μπάσο του Μιχάλη Καραγιάννη.


Μπροστά (από αριστερά): *, Δημήτρης Κυριαζής, Γιώργος Μπουρίτσας, Θάνος Ραγκούσης, Θοδωρής Παπαντωνίου, Ιωάννης Τσούτσος, Παναγιώτης Βουγιούκος, Λέων Βουκούτης, Φαίη Πατσαλίδου.
Στη μέση: Τάνια Ιωσηφίδου (μισό και κάτι κεφάλι), Μαριάννα Μαυρουδή, Τίνα Παΐλα, Κλειώ Αρβανίτη, Ουρανία Μιχαλολιάκου, Αλέξανδρος Σαμαρτζής, Έφη Παυλούδη, Τάσος Κακκαβάς, Μανόλης Φραγκιαδάκης.
Πίσω: Παναγιώτης Κέφος (μισό κεφάλι), Θέμος Ραγκούσης, Γιώργος Γκιουζελάκης (ολίγη από κεφάλι), Παυσανίας Βησσαρίου, Κώστας Φραγκούδης, Γιάννης Κουκουλάκης, Χαρούλα Ρεμούνδου, Γιώργος Ιωσηφίδης, Θανάσης Μπακόπουλος.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:



2 σχόλια:

Μετακομισεις είπε...

Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ. Που βρίσκεται το ηλιακό χωριό?

Άλκης είπε...

Πρόκειται για συγκρότημα εργατικών πολυκατοικιών στα σύνορα της Πεύκης με τη Λυκόβρυση.