Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Η ΠΡΟΒΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΑΥΛΙΑ (15/1/11)

Το Σάββατο που μας πέρασε (15 Ιανουαρίου 2011) μερικοί από τους μαθητές μου έπαιξαν σε μια μουσική βραδιά στο Πόρτα Καφέ της Πεύκης (δίπλα στο Δημοτικό Ωδείο).


Η αρχική ιδέα ήταν να γίνει μία «ανοιχτή πρόβα» για τους τέσσερις που λίγες μέρες αργότερα θα έδιναν προαγωγικές Κατωτέρας. Συνηθίζουμε, πριν από κάποιες επερχόμενες δημόσιες παρουσίες μαθητών (συναυλίες, διαγωνισμούς, εξετάσεις), να μαζευόμαστε και να παίζουν ο ένας στον άλλον το πρόγραμμα τους. Έτσι, για να «μετράνε τις δυνάμεις τους», αλλά και να συνηθίζουν την παρουσία κοινού. Μερικές φορές, κυρίως όταν οι πρόβες γίνονται εν όψει εξετάσεων ή διαγωνισμών (όπου κατά κανόνα δεν συμμετέχει όλη η τάξη), κάνουμε την τελική πρόβα «ανοιχτή»: ζητάμε δηλαδή να έρθουν να την παρακολουθήσουν και οι υπόλοιποι συμμαθητές τους, αλλά και όποιοι φίλοι, γνωστοί, συγγενείς θέλει να καλέσει ο καθένας.

Αυτή τη φορά η «ιδέα» ήταν να γίνει πιο «επίσημη» αυτή η τελική ανοιχτή πρόβα. Ζήτησα μάλιστα και τη συμμετοχή (σαν… guest stars!) και μερικών από τους πιο προχωρημένους συμμαθητές τους. Επέλεξα δε να γίνει αυτή η παρουσίαση, όχι σε κάποια αίθουσα διδασκαλίας, αλλά στο Καφέ της γειτονιάς μας. Έτσι, κάπως… παρεΐστικα.

Το αποτέλεσμα; Μία από τις καλύτερες συναυλίες μαθητών μου! Το δε Πόρτα Καφέ μετατράπηκε για μια ώρα (και κάτι) σε… Καφέ της χαράς! Χαράς των παιδιών, πάνω από όλα, που απόλαυσαν αυτό που έκαναν, αλλά και χαράς των φίλων, συγγενών και συμμαθητών τους, με τους οποίους μοιράστηκαν την αγάπη και το μεράκι τους για την κιθάρα. Χαράς, όμως, και για μένα που, για μια ακόμα φορά, διαπίστωσα πως οι κόποι τους αποδίδουν καρπούς.

Η αλήθεια είναι πως τις εξετάσεις δεν τις έχω και σε… ιδιαίτερη εκτίμηση. Σαν… αναγκαίο κακό τις αντιμετωπίζω, από τη στιγμή που οι μαθητές μπαίνουν στη διαδικασία των ωδειακών σπουδών. Θεωρώ όμως σημαντική τη χρησιμότητα τους σαν αφορμή για την υλοποίηση ενός στόχου που θα θέσει ο καθένας για τον εαυτό του. Ο οποίος στόχος, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι άλλος από την τελειοποίηση ενός ολοκληρωμένου μουσικού προγράμματος, αντίστοιχου του επιπέδου σπουδών του κάθε μαθητή.

Ε, δεν είναι κρίμα αυτό που κατάφεραν να μην το χαρίσουν και στους γύρω τους; Αυτό, λοιπόν, ακριβώς έκαναν εχθές στο Πόρτα Καφέ. Και με απόλυτη επιτυχία! Κάτι που, μάλιστα, συμμερίστηκε και ο δικός μου δάσκαλος (και φίλος), Κώστας Γρηγορέας, ο οποίος παρακολούθησε την εκδήλωση και βοήθησε στην ηχητική της κάλυψη (και τον ευχαριστώ γι’ αυτό, όπως και το φίλο μου Μάριο Ξυκομηνό, για τη φωτογραφική κάλυψη της βραδιάς).
Περισσότερο βέβαια από όλους, ευχαριστώ τους μαθητές μου για την ικανοποίηση που μου πρόσφεραν, αλλά και όλους αυτούς που γέμισαν το Πόρτα Καφέ και χειροκρότησαν θερμά τα παιδιά.



ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

Δημήτρης-Αριστείδης Κώστας
Ανωνύμου: Ισπανική Σερενάτα
Johann Sebastian Bach: Μινουέτο (από την “Άννα Μαγδαληνή”)
Ferdinando Carulli: Σπουδή Νο 30


Κωνσταντίνα Χασιώτη
Robert Vidal: Παραλλαγές Folias
Daniel Fortea: Βαλς
Ferdinando Carulli: Σπουδή Νο 27

Χριστίνα Σιδέρη
Ferdinando Carulli: Σπουδή Νο 6
John Dowland: Mr. Dowland’s Midnight
Ανωνύμου: Ισπανική Σερενάτα


Ευαγγελία Χρονοπούλου
John Dowland: Wilson’s wilde
Daniel Fortea: Βαλς
Ferdinando Carulli: Σπουδή Νο 30

Έφη Φθοΐδου
Ανδρέα Θωμόπουλου: Να μ’ αγαπάς


Ηρώ Κεραμειδάκη
Sophocles Papas: Malagueña


Φίλιππος Μαλανδράκης
Leo Brouwer: Σπουδή Νο I


Θοδωρής Τσάκαλης
Ανωνύμου: Ισπανική Romanza

Γιώργος Μπουρίτσας
Francisco Tárrega: Αραβικό Καπρίτσιο
 
Ο δάσκαλος
Beatles: And I Love Her
Κώστα Γρηγορέα: Κοριτσίστικο παιχνίδι
Atahualpa Yupanqui: Ο χορός του ερωτευμένου περιστεριού

Δεν υπάρχουν σχόλια: